इन्द्रेणीपोष्ट
प्रचण्ड कमरेड संसद पुनस्थाना मात्र हैन, सडकबाट समाजवादी क्रान्तिको उद्घोष गर्ने उचित समय पनि यही हो । तपाईलाई समाजवादी क्रान्ति हेरेर हैन, गरेरै मर्ने अवसर आएको छ ।
............................................
वर्तमान युग समाजवादी क्रान्तिको युग हो । विज्ञान–प्रविधिको क्षेत्रमा भएको असाधारण क्रान्तिले समाजावादलाई काल्पनिकबाट यथार्थमा बदलिदिएको छ । नेपालको हकमा समाजवादउन्मुख व्यवस्थाको परिकल्पना संविधानमै गरिएको छ । केपी शर्मा ओलीले प्रतिनिधिसभा विघटन गरेर त्यो परिकल्पनालाई व्यवहारिक प्रयोगमा ल्याउने परिवेश निर्माण गरिदिएका छन । प्रचण्ड–माधव नेतृत्वको नेकपालाई ओलीको प्रतिगमनले समाजवादी क्रान्तिको उद्घोष गर्ने अवसर आएको छ । यो अवसरलाई पक्रन सक्छ कि सक्दैन समाजवादी क्रान्तिको कार्यदिशा बोकेर राजनीति गरिरहेको नेकपाका लागि यक्ष प्रश्न हो ।
प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीले विघटन गरेको जननिर्वाचित प्रतिनिधिसभा पुनस्थापना हुने एउटै संभावना सर्वोच्च अदालतको फैसला हो । सर्वोच्च अदालतले सरकारकै निर्णय सरदर गरिदियो भने संसद पुनस्थापनाको संभावना पूर्ण रुपमा समाप्त हुन्छ । सर्वोच्चको फैसला जे आएपनि स्वीकार गर्ने कुरा सबै राजनीतिक दलले गरेकै छन् । त्यसो भयो भने संसद पुनस्थापनाका लागि गरिएको सडक आन्दोलन त्यही टुंगिने छ र अफ्टेरो मान्दै भएपनि, लाजै पचाएर भएपनि हुँदैन भनिएको चुनावको तयारीमा लाग्नुपर्ने हुन्छ । यसले नेकपाका नेता कार्यकर्ताको आत्मबल त कमजोर बनाउँछ नै साथै समाजवादी आन्दोलन पनि जबरजस्त पछाडि धकेलिने छ । यो ठूलो विडम्बना बन्ने छ ।
हरेक संकटभित्र नयाँ संभावना पनि हुन्छ । प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीले प्रतिनिधिसभाको विघटन गरेर देशलाई प्रतिगमनको बाटोमा लगेका छन । यो नेपालको कम्युनिष्ट आन्दोलनको ७० वर्षको यात्राकै अधेरो पाटो हो । तर न्यायप्रेमी जनसमुदायका लागि, आाम नागरिक समाजका लागि, सम्पूर्ण वामपन्थका लागि, सम्पूर्ण समाजवादी व्यवस्थाका पक्षधरहरुका लागि अब यो अधेरोभित्र उज्यालो खोज्नुको विकल्प छैन । यो अधेरोभित्र उजेको खोजी केबल संसद पुनस्थापनाका लागि संघर्ष गरेर मात्र हुँदैन । यतिवेला समाजवादी क्रान्तिको सपना बोकेर हिड्नुभएको प्रचण्ड कमरेडले संसद पुनस्थापना मात्रै आन्दोलनको इस्सु बनाउनु ठूलो भुल हुने छ ।
यही व्यवस्थामा तपाई (प्रचण्ड) दुई पटक प्रधानमन्त्री भइसक्नुभयो । २०६४ को निर्वाचनमा माओवादीलाई जनताले विशाल पार्टी बनाइदियो । तपाई त्यसको प्रधानमन्त्री हुनुभयो । तर तपाईलाई यो व्यवस्थाले गरिखान दिएन । दोस्रो पटक यही ओलीले धोका दिएपछि तपाई कांग्रेससँग मिलेर प्रधानमन्त्री हुनुभयो छोटो समयका लागि । अब फेरि संसद पुनस्थापना गरेर केही समयका लागि तपाई या माधव नेपाल प्रधानमन्त्री हुनु होला । केही गर्न नसकिने यही व्यवस्थामा जति पटक प्रधानमन्त्री भएपनि देशको मुहार फेरिन्छ भनेर विस्वास गर्न सकिने कुनै आधार छैन । त्यसकारण प्रचण्डक कमरेड फेरि पनि तपाई नै प्रधानमन्त्री या राष्ट्रपति बन्नुस् तर प्रत्येक्ष जननिर्वाचित राष्ट्रपति बन्नुस् । त्यसका लागि यो संसद पुनस्थापना गरेर मात्र किमार्थ हुँदैन, समाजवादका लागि मार्गचित्र बनाएर यही वेला संघर्षको मैदानमा आउनु पर्छ । तपाईका लागि यो निकै दुर्लभ अवसर हो । तपाईले धेरै पटक भन्ने गर्नुभएको छ, 'मलाई समाजवादी क्रान्ति हेरेर मर्ने रहर छ ।' प्रचण्ड कमरेड संसद पुनस्थाना मात्र हैन, सडकबाट समाजवादी क्रान्तिको उद्घोष गर्ने उचित समय पनि यही हो । तपाईलाई समाजवादी क्रान्ति हेरेर हैन, गरेरै मर्ने अवसर आएको छ ।
नबस्नु चिसो सडकमा ६५ कटेको उमेरमा बसिसक्नुभयो । यदि केपी ओलीले यसो नगरेको भए चुनावमा भोट माग्न बाहेक तपाईहरु जनतासँग जानुपर्ने नै थिएन । तपाईहरुलाई समाजवादी क्रान्तिका लागि जनतासँग अपिल गर्ने मौका नै आउने थिएन । सायद तपाईको समाजवादी क्रान्ति हेरेर मर्ने सपना फगत सपना मात्र बन्ने थियो । तर प्रचण्ड कमरेड तपाईलाई केपी शर्मा ओलीले संसद नै विघटन गरिदिएर त्यो अवसर दिनुभएको छ ।
यतिवेला अरु पार्टीले समाजवादी क्रान्तिका लागि प्रयत्न गरेर तत्कालै देशमा आधिवेहरी आइहाल्ने देखिन्न । विप्लब, किरण र आहुति कमरेडहरुले मात्रै ओलीको यो कदमलाई समाजवादी क्रान्तिमा बदल्न प्रयत्न गर्दा आउने परिणामभन्दा तपाईहरुसहित (प्रचण्ड, माधव नेपाल र झलनाथ खनालसहितको नेकपा) को यो लिडरसिपले आट्दा समावादी क्रान्तिको आँधिबेहरी आउँछ । यो आन्दोलनले टुटेफुटेका कम्युनिष्टहरुलाई एकीकृत पनि गर्नेछ । अन्तराष्ट्रिय जाति हुने कम्युनिष्ट आदर्शमा एउटै देशमा सय थरीका कम्युनिष्ट समूह बनेर पुग्न सकिन्न ।
प्रचण्ड–माधव नेतृत्वको नेकपासँग अहिले नै विशाल पार्टी छ । राजनीतिक आन्दोलनबाट खारिएका नेता कार्यकताहरु छन् । पञ्चायत विरुद्ध लडेका नेताहरुको टिम छ । १० वर्षे जनयुद्ध लडेका नेता कार्यकताको टिम छ । केन्द्रदेखि गाउँसम्म मजबुद संगठन छ । लाखौं नेता कार्यकर्ता भएको प्रचण्ड–माधव नेतृत्वको नेकपाका सबै नेता कार्यकर्ताहरु केपी ओलीजस्तो समाजवादको विरोधी पनि छैनन । माधव नेपाल र झलनाथ खनालले पनि नेकपाको अबको राजनीतिक बाटो समाजवादी व्यवस्थाका लागि तयारी गर्नु हो भनेर सार्वजनिक रुपमै बोल्नुभएकै छ । यो संगीन घडिमा तपाईहरुको संयुक्त लिडरसिपले आँट्नु पर्छ । अब प्रतिनिधिमुलक संसदीय व्यवस्था, प्रतिनिधिमुलक निर्वाचन प्रणाली असफल भयो । यसलाई समाजवादी क्रान्तिको आधिहुरीबाट मात्र खारेज गर्न सकिन्छ । अब प्रतिनिधिमुलक निर्वाचन प्रणाली खारेज गरेर प्रत्यक्ष निर्वाचन प्रणाली स्थापना गर्न सबै बामपन्थहरु, सबै समाजवादीहरु एकीकृत बनौं भनेर एक स्वरले प्रचण्ड, माधव र झलनाथ कमरेडले यो बेलामा आह्वान गर्ने हो भने अवश्य केही हुन्छ । तपाईहरुले विप्लव नेतृत्वको नेकपालाई पनि समाजवादी आन्दोलनका लागि मोर्चाबन्दी गर्न आह्वान गर्न सक्नुपर्छ । मोहन वैद्य नेतृत्वको क्रान्तिकारी माओवादीलाई, बाबुराम भट्टराई नेतृत्वको जसपालाई पनि समाजवादी आन्दोलनका लागि मोर्चाबन्दी गर्न आह्वान गर्नुपर्छ । बाबुराम कमरेडले निरन्तर प्रत्यक्ष कार्यकारी प्रमुख चुन्ने प्रणालीमा जानुपर्छ भनेर बोलिरहुनभएकै छ । तपाईहरुले यो आह्वान गर्नुभयो भने, लाखौं क्रान्तिकारीहरु, लाखौं बामपन्थ र समाजवादका पक्षधरहरु सडक संघर्षमा निस्कने छन् । समाजवादी व्यवस्थाका लागि गरिने संघर्षले नै ओलीतन्त्रलाई समाप्त पार्नसक्ने छ ।
हैन भने, संसद पुनस्थापना गरेर केपी ओलीको कुर्सीमा कमरेड प्रचण्ड या माधन नेपाललाई विराजमान गराउनका लागि मात्र किन आम न्यायप्रेमी जनता सडकमा आउने ? केपी ओली मूर्दावाद भनेर नारा किन लगाउने ? असफल भइसकेको व्यवस्थालाई ब्युँझाउन किन संघर्ष गर्ने ? किन समयको वर्वादि गर्ने ? भन्ने प्रश्न पनि उठिरहेको छ । जनयुद्धबाट शान्तिप्रक्रियामा आएदेखि यहाँसम्मको यात्रामा उठेका यस्ता थुप्रै प्रश्नहरुको जवाफ समाजवादी क्रान्तिका निम्ति गरिएको संघर्ष दिन्छ ।
इतिहासका घटनाले पनि र केपी ओलीको यो कदमले पनि संसदले मुलुकको कार्यकारी छान्ने प्रणाली नेपालको राजनीतिक स्थायीत्वका लागि असफल भइसकेको प्रमाणित गर्छ । आज राजतन्त्रात्मक व्यवस्था ढालेर संघीय लोकतान्त्रीक गणतन्त्रको अभ्यास भएको पनि करिब १४ वर्ष भइसक्यो । तर अवस्था किन उस्तै छ । यही असफलता दोहो¥याउन गरिने संघर्ष माक्र्सवादीहरुका लागि त झनै बेकारको कुरा हो । गल्ती गर्नु ठूलो कुरा होइन तर उही गल्ती दोहो¥याउनु गंभिर कुरा हो । उही गल्ती दोहो¥याउने गल्ती तपाईहरुबाट नहोस् । अब नेपालको राजनीतिक स्थायित्व र समृद्धिको सपना वैज्ञानिक समाजवादका लागि गरिने संघर्षबाट मात्र संभव देखिन्छ ।
अठारौं शताब्दीको पुँजीवादी क्रान्तिले ल्याएको परिवर्तनसँगै मजदुरहरु पुँजीवादी व्यवस्थाबाट असाध्यै शोषणमा परेपछि सेन्टसाइमन, चाल्स फुरियोलगायतका काल्पनिक समाजवादीहरुले शोषणरहित समाजको परिकल्पना गरेका थिए । त्यहाँबाट शुरु भएको समाजवदको अवधारणा माक्र्सएंगेल्ससम्म आइपुग्दा राजनीतिक रुपमा समाजवाद काल्पनिक नभएर अनिवार्य व्यस्था बन्न गयो । उहाँहरुले कसरी समाजवादी व्यवस्था आउँछ र यो किन अपरिहार्य छ भन्नेबारे वैज्ञानिक समाजवादको अवधारणा ल्याउनुभयो । त्यसपछि यहाँसम्मको यात्रामा करोडौ मानिसहरुले जीवनको आहुति दिइसकेका छन् । तर पनि समाजवादको सपना अझै पुरा भएको छैन । नेपालमा पनि समाजवादका लागि हजारौ सपुतहरुको बलिदान भइसकेको छ । यसबीचमा पञ्चालय र राजतन्त्रात्मक व्यवस्था फालिएको छ तर जनताको दैनिक जीवनमा उल्लेख्य परिवर्तन अझै आउन सकेको छैन ।
जनवादी क्रान्तिका लागि नेपालको कम्युनिष्ट आन्दोलनले ७० वर्षको यात्रा गरिसकेको छ । अब यो यात्रालाई यही टुंग्याएर, ७० वर्षको आन्दोलनले ल्याएका परिवर्तनहरुको रक्षा गर्दै समाजवादको अर्को लामो यात्रा तय गर्नुपर्ने समय भएको छ । यो महान आन्दोलनको यात्राको शुरुवात गर्ने अवसर प्रचण्ड, माधव र झलनाथ कमरेडहरुलाई आएको छ, योगेश, प्रभाकर र घनश्यामहरुलाई आएको छ । सिंगो नेकपालाई आएको छ । सम्पूर्ण समाजवादका पक्षधरहरुलाई आएको छ । यो अवसार गुम्न नदिउँ ।
